ଆମ୍ଭେମାନେ ଏକ ବିଶେଷ ଅସାଧାରଣ ଅବସ୍ଥା, ଅତିଶୟ ଅସାଧାରଣ ସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟରେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଛୁ, ଯାହାର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ନାହିଁ । ଆମ୍ଭେମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏକ ନୂତନ ପୃଥିବୀର ଜନ୍ମୋତ୍ସବ ଅବଲୋକନ କରୁଛୁ । ଏହା ଏକେବାରେ ନବୀନ, ଏକେବାରେ ଅସମର୍ଥ – ଏହା ତତ୍ତ୍ୱତଃ (ମୂଳ ପ୍ରକୃତିରେ) ନୁହେଁ ପରନ୍ତୁ ଏହାର ବାହ୍ୟିକ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତିରେ – ଏବେ ସୁଦ୍ଧା ତାହାକୁ କେହି ଚିହ୍ନିପାରି ନାହାନ୍ତି, ଏପରିକି ଅନୁଭବ କରିପାରି ନାହାନ୍ତି, ଅଧିକାଂଶ ଅସ୍ଵୀକାର କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ତାହା ଏଠାରେ ଅଛି । ବିକାଶ ହେବା ପାଇଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଚଳାଇଛି । ଫଳାଫଳ ବିଷୟରେ ଏକବାରେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଏଠାକୁ ପଡ଼ିଥିବା ରାସ୍ତାଟି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନୂତନ, ଯାହାକୁ ପୂର୍ବରୁ ଆଦୌ ଚିହ୍ନଟ କରାଯାଇ ନ ଥିଲା – କେହି ସେଠାକୁ ଯାଇ ନ ଥିଲେ, କେହିହେଲେ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟଟିକୁ ସମ୍ପାଦନ କରି ନ ଥିଲେ ! ଏହା ଏକ ଅୟମାରମ୍ଭ, ଏକ ବିଶ୍ଵଜନୀନ ଅୟମାରମ୍ଭ, ଏଣୁ ଏହା ଏକ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଓ ଆକସ୍ମିକ ଏକ ଦୁଃସାହସିକ ଅଭିଯାନ ।
ଏପରି ଲୋକମାନେ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଦୁଃସାହସିକ ଯାତ୍ରା ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗେ । ସେଇଥିପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଆହ୍ଵାନ ଜଣାଉଛି, ଏବଂ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଏହା କୁହେ : ‘‘ଏକ ମହାନ୍ ଦୁଃସାହସିକ ପଦଯାତ୍ରା ପାଇଁ ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି ।”
ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପୂର୍ବରୁ ଅନ୍ୟମାନେ ଯାହାସବୁ କରି ଯାଇଛନ୍ତି ଠିକ୍ ସେହି ପ୍ରକାର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର ପୁନରାବୃତ୍ତି କରିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ଆଦୌ ଉଠୁ ନାହିଁ, କାରଣ ଆମର ଦୁଃସାହସିକ କାର୍ଯ୍ୟଟି ତାହା ପରଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ଏହା ଏକ ନୂତନ ସୃଷ୍ଟିର ପ୍ରଶ୍ନ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନୂତନ, ଏପରି ଏକ ବାସ୍ତବ ଦୁଃସାହସିକ କାର୍ଯ୍ୟ, ଯାହା ସହିତ ସମସ୍ତ ଅଜଣା ଘଟଣା, ବିପଦ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ, ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ ଭାବରେ ଲାଗି ରହିଛି । ଅବଶ୍ୟ ଏହାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ବିଜୟମଣ୍ଡିତ ହେବ, କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ରାସ୍ତାରେ ସେଠାକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ତାହା ଅଜଣା ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ପଦକ୍ଷେପରେ ତାହାକୁ ଖୋଜି ବାହାର କରିବାକୁ ହେବ ଯାହାକି ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆବିଷ୍କୃତ ହୋଇପାରି ନାହିଁ । ତାହା ଏପରି କିଛି, ଯାହାକି ଆମର ଏହି ବିଶ୍ୱରେ କେବେହେଲେ ଘଟି ନ ଥିଲା ଏବଂ ତାହାକୁ ପୁନର୍ବାର ପୂର୍ବର ସେହି ଏକଧାରାରେ କେବେହେଲେ ସମ୍ପାଦିତ କରି ହେବ ନାହିଁ । ତାହା ଯଦି ତୁମକୁ ଆକର୍ଷିତ କରେ… ତେବେ ଚାଲ, ଆମ୍ଭେମାନେ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ପ୍ରବୃତ୍ତ ହେବା । ଆସନ୍ତାକାଲି ତୁମ ପାଇଁ କ’ଣ ଘଟିବ ମୋର ସେ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କୌଣସି ଧାରଣା ନାହିଁ ।
ଆଗରୁ ଯାହାସବୁ ଅବଲୋକନ କରାଯାଇ ଅଛି, ଯାହାସବୁ ଉପଦେଶ ପ୍ରଦତ୍ତ ହୋଇଅଛି, ଯାହାସବୁ ନିର୍ମାଣ କରା ହୋଇଛି, ସବୁକିଛିକୁ ତୁମକୁ ପଛରେ ରଖି ଦେଇ (ପରିତ୍ୟାଗ କରି) ଚାଲି ଆସିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ତାହାପରେ… ସେହି ଅଜଣା ରାଜ୍ୟକୁ ପାଦ ପକାଇ ଚାଲିବାକୁ ହେବ । ଏବଂ – ଯାହାପଛେ ଆସୁ ! ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।
– ଶ୍ରୀମା
