ତୁମେ ଦେଖ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିର ଖୁବ୍ ସଦିଚ୍ଛା ଥାଇପାରେ, ଦିବ୍ୟ ଉପଲବ୍ଧି ଦିଗରେ ଜୀବନଟା ପରିଚାଳିତ ହୋଇଥାଇପାରେ, ଯାହା ବି ହେଉ ତାହା କମ୍ ହେଉ କିଂବା ବେଶୀ ହେଉ, ଦିବ୍ୟକର୍ମ ପ୍ରତି ରହିଥାଏ ଏକ ଉପର ଠାଉରିଆ ଉତ୍ସର୍ଗଭାବ ଏବଂ ସେ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେ ଯୋଗସାଧନା କରୁଛି ବୋଲି କୁହାଯାଇ ନ ପାରେ ।
ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଯୋଗ କରିବା ଅର୍ଥ ତୁମେ ନିଜକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପେ ରୂପାନ୍ତର କରିବା ପାଇଁ ଚାହିଁବା, ଜୀବନରେ ଗୋଟିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଗ୍ରହଣ କରିବା, ତା’ ଛଡ଼ା ଆଉ କିଛି ଯେପରି ନ ରହେ, କେବଳ ତାହାହିଁ ରହେ । ତେଣୁ ତୁମକୁ ସ୍ପଷ୍ଟଭାବରେ ତୁମ ଭିତରେ ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ହେବ ଯେ ତୁମେ ତାହା ଚାହିଁ କି ନା । ଯଦି ତୁମେ ସେପରି ନୁହେଁ ତେବେ ତୁମର ଏକ ସଦିଚ୍ଛାପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ରହିପାରେ, ଏକ ସେବାର ଜୀବନ, ଏକ ବୁଝାମଣାର ଜୀବନ; କାର୍ଯ୍ୟଟି ଅଧୁକ ସହଜଭାବରେ ସମ୍ପାଦିତ ହେବା ପାଇଁ ତୁମେ ଚେଷ୍ଟା କରିପାର – ଏହିପରି ତୁମେ ଅନେକ କଥା କରିପାର । କିନ୍ତୁ ଏସବୁ ଓ ଯୋଗ-ସାଧନା ମଧ୍ୟରେ ବିରାଟ ପାର୍ଥକ୍ୟ ରହିଛି ।
ଯୋଗସାଧନା କରିବାକୁ ହେଲେ ତୁମକୁ ଏହାକୁ ସଚେତନଭାବେ ଚାହିଁବାକୁ ହେବ, ଏହା ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ହେଲେ ତୁମକୁ ଜାଣିବାକୁ ହେବ ଏହା କ’ଣ । ତୁମକୁ ଏହା କ’ଣ ଜାଣିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ତୁମକୁ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଏକ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ, କିନ୍ତୁ ଥରେ ଯଦି ତୁମେ ସଂକଳ୍ପ କରି ନେଇଛି, ତୁମେ ଆଉ ଏପାଖ ସେପାଖ ହେଲେ ଚଳିବ ନାହିଁ । ସେଇଥିପାଇଁ କଥାଟିର ପୂର୍ଣ୍ଣଜ୍ଞାନ ସହ ତୁମକୁ ଏହା ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ । ତୁମକୁ ଜାଣିବାକୁ ହେବ ଯେ ତୁମେ ଯେତେବେଳେ, “ମୁଁ ଯୋଗ କରିବାକୁ ଚାହେଁ” ବୋଲି କହୁଛି ସେତେବେଳେ ତୁମେ କ’ଣ କରିବାକୁ ସ୍ଥିର କରୁଛି ଏବଂ ସେଇଥିପାଇଁ ମୁଁ ଭାବୁ ନାହିଁ ଯେ ସେ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ମୁଁ ତୁମକୁ କେବେ ଚାପ ଦେଇଛି…
କିନ୍ତୁ ଯେଉଁଦିନ ବାଛି ନେଲ – ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଏହା ତୁମେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଆନ୍ତରିକତାର ସହ କଲ ଏବଂ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ପରିପୂର୍ଣ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଅନୁଭବ କଲ – ସେତେବେଳେ କଥାଟି ଭିନ୍ନ ରକମର ହୋଇଗଲା । ରହିଛି ଆଲୋକ ଏବଂ ତୁମକୁ ସିଧାସଳଖଭାବେ ପଥଟିକୁ ଅନୁସରଣ କରିବାକୁ ହେବ, ସେଥିରୁ ତୁମେ ଯେପରି ବିଚ୍ୟୁତ ନ ହୁଅ । ମନେରଖ, ଏହା କାହାରିକୁ ଧୋକା ଦିଏ ନାହିଁ; ଯୋଗ ଏକ ହାସ୍ୟରସ ନୁହେଁ । ତୁମେ ଯେତେବେଳେ ଏହାକୁ ବାଛିନିଅ ସେତେବେଳେ ତୁମର ଜାଣିବା ଉଚିତ ଯେ ତୁମେ କ’ଣ କରୁଛି । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ବାଛି ନେଇଛି ସେତେବେଳେ ତୁମକୁ ଏହାକୁ ଧରି ରଖିବାକୁ ହେବ । ତୁମର ଆଉ ଏପାଖ ସେପାଖ ହେବାର କୌଣସି ଅଧିକାର ନାହିଁ । ତୁମକୁ ସିଧା ଆଗେଇ ଯିବାକୁ ହେବ । ଏଇ ହେଲା କଥା !…
ଏହି ଯୋଗ, ଏହି ରୂପାନ୍ତର ଯୋଗ ଯାହାକି ସବୁଠାରୁ କଷ୍ଟକର ତାହା କରିବାକୁ ହେଲେ – ଯଦି ଜଣେ ଅନୁଭବ କରେ ଯେ ସେ ଏଠାକୁ ( ପୃଥିବୀପୃଷ୍ଠକୁ ଅର୍ଥରେ କହୁଛି) କେବଳ ସେଇଥି ଲାଗି ଆସିଛି, ତା’ ଛଡ଼ା ତା’ର ଆଉ କିଛି କରିବାର ନାହିଁ, ଏବଂ ତାହାହିଁ ତା’ର ଜୀବନ ଧାରଣର ଏକମାତ୍ର କାରଣ ବୋଲି ଅନୁଭବ କରେ ତେବେ ତାକୁ ଯେତେ କଷ୍ଟକର ଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡୁ ନା କାହିଁକି, ଦୁଃଖଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗିବାକୁ ପଡୁ ନା କାହିଁକି, ତା’ର କୌଣସି ଗୁରୁତ୍ବ ନାହିଁ – ‘‘ଏହାହିଁ ମୁଁ ଚାହେଁ, ତା’ଛଡ଼ା ଆଉ କିଛି ନୁହେଁ’ – ତାହେଲେ କଥାଟି ଭିନ୍ନରକମ ହୋଇଯିବ । ନଚେତ୍ ମୁଁ ତୁମକୁ କହିବି, ଖୁସି ରୁହ ଏବଂ ଉତ୍ତମ ଜୀବନ-ଯାପନ କର, ସେତିକି କଥା ତୁମଠାରୁ ଆଶା କରାଯାଏ । ଉତ୍ତମ ଜୀବନ ଯାପନ କରି ଏହି ଅର୍ଥରେ କୁହାଯାଉଛି ଯେ ଯଥାର୍ଥ ବୁଝାମଣା ସହ ତୁମେ ଜାଣିବ ଯେ ଏଠାରେ ତୁମେ ଯେଉଁ ଅବସ୍ଥା ଭିତରେ ବାସ କରୁଛି ତାହା ଏକ ଅସାଧାରଣ ଅବସ୍ଥା ଏବଂ ସାଧାରଣ ଜୀବନଠାରୁ ଏକ ଉଚ୍ଚତର, ମହତ୍ତର ଓ ସତ୍ୟତର ଜୀବନ-ଯାପନ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବ ଯାହାଫଳରେ ଏହି ଚେତନା, ଏହି ଆଲୋକ, ଏହି ମଙ୍ଗଳମୟତାର ସାମାନ୍ୟ କିଛି ଜଗତରେ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତ ହେବାର ସୁଯୋଗ ପାଇବ ।”? ଏଇ ହେଉଛି କଥା।
କିନ୍ତୁ ଥରେ ତୁମେ ଯୋଗପଥରେ ପାଦ ଦେଲେ ଯାହା ବି ମୂଲ୍ୟ ଦେବାକୁ ପଡୁ ପଛେ ତୁମକୁ ଇସ୍ପାତର ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ ଓ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଦିଗରେ ସିଧା ଚାଲିବାକୁ ହେବ ।
– ଶ୍ରୀମା