ଯୋଗ ଅର୍ଥ ଭଗବାନଙ୍କ ସହ ମିଳନ । ଏହି ମିଳନ ସଫଳ ହୁଏ ଉତ୍ସର୍ଗ (offering) ଦ୍ଵାରା । ନିଜକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ଚରଣରେ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବାର ଭିତ୍ତି ଉପରେ ଏହା ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇଥାଏ, ଆରମ୍ଭରେ

ସମର୍ପଣ ହେଉଛି ତୁମ ଜୀବନର ଦାୟିତ୍ବ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରିଦେବାର ସିଦ୍ଧାନ୍ତ । ଏହି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ବିନା କିଛିବି ଆଦୌ ସମ୍ଭବ ହୁଏ ନାହିଁ । ତୁମେ ଯଦି ସମର୍ପଣ ନ କର ତେବେ

ଯୋଗ ସାଧନାର ଦୁଇଟି ପଥ । ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ତପସ୍ୟା (discipline) ଏବଂ ଅନ୍ୟଟି ସମର୍ପଣ । ତପସ୍ୟାର ପଥ କଷ୍ଟକର । ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ତୁମକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ନିଜ ଉପରେ ନିର୍ଭର

ତୁମେ ଯୋଗ-ସାଧନା କାହିଁକି କରିବାକୁ ଚାହଁ ? ଶକ୍ତିଲାଭ କରିବାକୁ ? ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଥିରତା ଲାଭ କରିବାକୁ ? ମଣିଷ ସମାଜର ସେବା କରିବାକୁ ? ଏହିସବୁ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ମଧ୍ୟରୁ କୌଣସି ଗୋଟିଏ

ତୁମେ ଦେଖ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିର ଖୁବ୍ ସଦିଚ୍ଛା ଥାଇପାରେ, ଦିବ୍ୟ ଉପଲବ୍ଧି ଦିଗରେ ଜୀବନଟା ପରିଚାଳିତ ହୋଇଥାଇପାରେ, ଯାହା ବି ହେଉ ତାହା କମ୍ ହେଉ କିଂବା ବେଶୀ ହେଉ, ଦିବ୍ୟକର୍ମ ପ୍ରତି ରହିଥାଏ

ସ୍ନେହମୟୀ ମା, ଯୋଗ ଓ ଧର୍ମ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ କ’ଣ ? ହେ ! ମୋର ଶିଶୁ … ତୁ ଯେପରି ମୋତେ ପଚାରୁଛୁ କୁକୁର ଓ ବିରାଡ଼ି ମଧ୍ୟରେ କି ପାର୍ଥକ୍ୟ !