ହେ ଭଗବାନ୍, ତୋ ନିକଟରେ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଜୀବନ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପେ ନିବେଦିତ, ସେମାନେ ଯେଉଁ ଅନନ୍ତ ସୁଖ ଭୋଗ କରନ୍ତି, ତାହାର ଆସ୍ୱାଦ ମୁଁ ପୂର୍ବରୁ ପାଇଛି । ଏହା କୌଣସି ବାହ୍ୟ ପରିସ୍ଥିତି ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ ନାହିଁ, ଏହା ନିର୍ଭର କରେ ସତ୍ତାର ନିଜ ଅବସ୍ଥା ଉପରେ, ତା’ର ନ୍ୟୁନାଧୁକ ଜ୍ଞାନବିକାଶ ଉପରେ । ତୋ ଦିବ୍ୟବିଧାନ ନିକଟରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସର୍ଗ ବାହ୍ୟ ଅବସ୍ଥା ଓ ଘଟଣାବଳୀ ମଧ୍ୟରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଅବଶ୍ୟ ହିଁ ଆଣେ, କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଯେ ସେଇ ଅବସ୍ଥା ରାଶି ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସର୍ଗକୁ ନେଇଆସେ ବା ତାହାକୁ ପ୍ରକାଶ କରେ । ମୁଁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ, ବିଶେଷ କୌଣସି ଅବସ୍ଥା ମଧ୍ୟରେ ଯେ ତୋର ଦିବ୍ୟବିଧାନ ପ୍ରକାଶ ପାଏ ତା’ ନୁହେଁ, ସେ ଅବସ୍ଥା ସକଳଙ୍କ ପକ୍ଷେ ସମାନ । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ପ୍ରକାଶ ପୃଥକ୍, ପ୍ରତ୍ୟେକର ପ୍ରବୃତ୍ତି ଅନୁସାରେ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ଥୂଳ ଜୀବନରେ ସେହି ସମୟ ପାଇଁ ତା’ ଉପରେ ଯେଉଁ କର୍ମଭାର ନ୍ୟସ୍ତ ଥାଏ ତା’ର ପ୍ରୟୋଜନ ଅନୁସାରେ ।
କିନ୍ତୁ ଯାହା ଅପରିବର୍ତ୍ତନୀୟ ଓ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ତା’ ହେଲା ସେଇ ପ୍ରସନ୍ନ ଶାନ୍ତି, ସେହି ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ଅକ୍ଷୟ ଅନାବିଳ ସ୍ଥିରତା ଯାହାକୁ କେବଳ ସେଇମାନେ ହିଁ ଲାଭ କରନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ତୋ ନିକଟରେ ନିଜକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପେ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ଅନ୍ଧକାର, ଅଜ୍ଞାନ, କୌଣସି ଅସଂଗତ ଆସକ୍ତି ବା ଅସଦିଚ୍ଛା ଆଉନାହିଁ ।
ହେ ପ୍ରଭୁ, ବିଶ୍ଵରେ ସମସ୍ତେ ଯେପରି ଏହି ଦିବ୍ୟଶକ୍ତି ପ୍ରତି ଜାଗ୍ରତ୍ ହୁଅନ୍ତି ।
