ପ୍ରତିଦିନ ଯେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ମୁଁ ଲେଖିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରେ, ମୋତେ ରହି ଯିବାକୁହୁଏ, ମନେହୁଏ ଯେଉଁ ନୂତନ ଅବସ୍ଥା ମୋ ସମ୍ମୁଖରେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଛି, ତାହା ଯେପରି ଗୋଟାଏ ସଂପ୍ରସାରଣର ଅବସ୍ଥା, ଅନ୍ତର୍ଗଭୀରତାର ନୁହେଁ । ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ମଧ୍ୟରେ ତୋର ସେବାରେ ନିଯୁକ୍ତ ହେବାକୁ ହେବ ଏବଂ ତୋ ସହିତ ଏକତ୍ୱ ଲାଭ କରିବାକୁ ହେବ – କେବଳ ଗଭୀର ମୌନ ଏକାଗ୍ରତା ଅଥବା ଲିଖ ବା ଅଲିଖ ଧ୍ୟାନ ମଧ୍ୟରେ ନିମଗ୍ନ ରହିବାକୁ ହେବ ନାହିଁ ।
କିନ୍ତୁ ମୋର ହୃଦୟ ଅଶ୍ରାନ୍ତଭାବେ ତୋର ସ୍ତବ ଗାନ କରେ ଏବଂ ମୋ ଚିନ୍ତା ନିରନ୍ତର ତୋ ଦ୍ୱାରା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ।
